Ο "πόλεμος των άστρων" και η καταστροφή του Τσαλεντζερ

Γράφει ο Λουκιανός /
Θα αναπτύξω τους συλλογισμός μου και κατόπιν θα παραθέσω
ολόκληρο το άρθρο για την καταστροφή του δ.λ. Τσάλεντζερ του
Richard Cook.
Οταν πριν καιρό αναρτήθηκε μια σειρά άρθρων σ' αυτό εδώ το
βήμα, σχετικά με τα "ελληνικά τελωνεία του διαστήματος" ,
πραγματικά αναρωτήθηκα, οπως και πολλοί αναγνώστες, τι
μπορεί να σημαίνει. Σκέφτηκα οτι, αν υπήρξε στ' αλήθεια τέτοια
δήλωση από τον πρώην ηγέτη της τότε ΕΣΣΔ, και μάλιστα οχι
όπου κι' όπου, στην γενική συνέλευση του ΟΗΕ παρακαλώ,
θα ήταν μια από τις παραξενιές που συνήθιζε συχνά πυκνά ο
Χρουστσώφ, οπως η περίφημη παντόφλα.
Το θέμα το συζήτησα με τους παροικούντες εδώ, πήρα κάποιες
απαντήσεις, αλλά ολοι ξέρετε, λίγος ο χρόνος πιεστικές οι ανάγκες
της καθημερινότητας, κι' έτσι έμειναν πολλά ζητήματα χωρίς
ικανοποιητική απάντηση.
Συνέχισα παρ' όλα αυτά, όποτε μπορούσα την έρευνα πάνω σ' αυτό.
Μπορώ σήμερα να σας παρουσιάσω ολοκληρωμένο το νόημα της
φράσης που εκστόμισε ο ρώσος ηγέτης το 1960, τι κρύβεται πίσω
από την καταστροφή του Τσάλεντζερ, αλλά και αργότερα του ΔΛ
Κολούμπια και πολλά που παραμένουν έως σήμερα επτασφράγιστο
μυστικό.
Φίλες και φίλοι,
Ειναι πια τεκμηριωμένο, ΔΕΝ είμαστε μόνοι στον μικρό αυτό και
ασήμαντο πλανήτη. Πάντοτε βέβαια είχαμε παρέα, αλλά αυτό που
πυροδότησε την ΜΑΖΙΚΗ άφιξη, για να μη πώ εισβολή, αν και
μπορεί να θεωρηθεί ως μία αθόρυβη και αόρατη ΕΙΣΒΟΛΗ στην
Γή και γύρω από αυτήν, δεκάδων διαφορετικών εξωγήινων φυλών,
ήταν ΠΙΣΤΕΥΩ η ρίψη των ατομικών βομβών στην Ιαπωνία, αλλά
και η μετέπειτα συνέχιση των πυρηνικών δοκιμών. Η αρρωστημένη
και απειλητική αυτή ενασχόληση χτύπησε ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ.
Σημειώστε οτι πολλά συμβάντα εμφανίσεων ΑΤΙΑ έγιναν σε σιλό
πυρηνικών όπλων. Η ατομική σχάση, αντίθετα με την σύντηξη,
αποτελεί μια μείζονα διαταραχή του χωροχρόνου, που απειλεί την
τάξη και την αρμονία, ακόμη και ενός ολόκληρου γαλαξία, ειδικά
αν πέσει στα χέρια θερμοκέφαλων.
Μαζεύτηκαν λοιπόν σαν τις μύγες στο γάλα, ή καλύτερα σαν όρνια
γύρω από την ετοιμοθάνατη λεία τους. Μόνοι μας έχουμε σκάψει
το λάκο μας, πιστεύω κανείς δεν το αμφισβητεί.
Επειδή όμως η καταστροφή ενός πλανήτη και ο θάνατος εκατομμυρίων
ανθρώπων δεν ειναι ενα ασήμαντο γεγονός ΚΑΠΟΙΟΙ επενέβησαν.
Μη με ρωτήσετε ποιοί ειναι ή πώς ονομάζονται. Αυτό που εχει
σημασία είναι οτι βρίσκονται εδώ, γύρω μας, αόρατοι και βέβαια
παρακολουθούν ΚΑΘΕ μας κίνηση. Τα σημάδια της παρουσίας τους
σε όλη την Γή ΒΟΟΥΝ. Εννοείτε οτι διαθέτουν μια απίστευτα προηγμένη
τεχνολογία, ισοδύναμη με την μαγεία !
Ας έλθουμε στο προκείμενο που στηρίζει και τους παραπάνω ισχυρισμούς.
Η εκτόξευση του Τσάλεντζερ δεν ήταν μια απλή και συνήθης διαστημική
αποστολή, ήταν ο αρχικός κρίκος στην αλυσίδα πειραμάτων και δοκιμών,
που σχετίζονταν με την περίφημη πια Strategic Defence Initiative / SDI ή
οπως βαφτίστηκε: πόλεμος των άστρων, και πιο συγκεκριμένα είχε στόχο
να συνεισφέρει στην τοποθέτηση σε τροχιά γύρω απο την Γή διαστημικών
βάσεων ικανών να φέρουν πυρηνικά όπλα !!!
Το ΚΑΤΕΡΙΨΑΝ αβλεπί  !!! Καταλαβαίνετε ποιοί. Οχι οι Ρώσοι βέβαια,
θα ξεσπούσε ο τρίτος.
Παρομοια φάση, πολύ αργότερα με το Κολούμπια. Έχετε ακούσει το
παιδικό τραγουδάκι, δεν περνάς κυρά Μαρία; Ακριβώς αυτό συνέβη και
στην περίπτωση αυτή ! Και οπως καταλαβαίνετε εδώ έρχεται και κολλάει
η φράση "τα ελληνικά τελωνεία του διαστήματος", γιατί και οι δύο μεγάλοι
γνώριζαν την ύπαρξή τους από την εποχή των πρώτων διαστημικών
εξερευνήσεων.
Το Κολούμπια κατερίφθη για άλλο λόγο, ο πόλεμος των άστρων είχε πρό
πολλού πεθάνει. Είχε φορτίο μια συσκευή οχι οπλική, αλλά τροφοδοτούμενη
με πυρηνική ενέργεια, συσκευή προηγμένης τεχνολογίας και πολυ χαμηλού
βάρους, με σκοπό την έρευνα στην Κρήτη, θυμηθείτε τον Τσούτσουρο. Η
ισραηλινή πολεμική αεροπορία είχε σηκώσει πολλά μαχητικά στον εναέριο
χώρο του νησιού με σκοπό την υποβοήθηση του ΔΛ να ανιχνεύσει τον βυθό
και κάτω από αυτόν. Ξέρετε εκεί υπάρχουν ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑΜΑΤΑ.
Οι εγκέφαλοι της διαστημικής υπηρεσίας των Ηνωμένων Πολιτειών με
την συναίνεση εννοείται της κυβέρνησης και του υπουργείου άμυνας του
οποίου αποτελεί βραχίονα, υπέθεσαν οτι ο ισραηλινός αξιωματικός, το
γεράκι δηλαδή ανάμεσα στα πρόβατα, οπως η άμοιρη δασκαλίτσα από
το Τέξας, θα μπορούσε να φέρει σε πέρας την αποστολή του, που μόνο αθώα
δεν ήταν, ελπίζοντας οτι θα αγγίξουν κάποιες συναισθηματικές  χορδές των
ΑΛΛΩΝ. Αλλά είπαμε, κανείς χωρίς την έγκρισή τους, δεν περνάει κουνούπι!
Η υπερδύναμη και αυτοί που συνεργάζονται μαζί της πήραν ενα ηχηρό, πολύ
σκληρό μάθημα. Παραβίασαν το...πρωτόκολλο και τιμωρήθηκαν.
Έβαλαν την ουρά κάτω από τα σκέλια. Τι θέλετε δηλαδή μετά; Τι να πουν;
Να σας πώ κάτι για το πως καταστράφηκε ένα μαχητικό: έσκασε η δεξαμενή
καυσίμων, πήρε φωτιά ο κινητήρας και κατέπεσε. Ψέμματα λέω; Οχι, καθε
άλλο, αλήθεια λέω. Αλλά την μισή. Γιατί δεν σας είπα οτι για την έκρηξη στην
δεξαμενή καυσίμων έφταιγε ένας πύραυλος που εκτόξευσε ο εχθρός !!!
Έτσι κι' εδώ. Η ΝΑΣΑ έκανε μια λεπτομερέστατη και ακριβέστατη τεχνικά
περιγραφή της βλάβης και της καταστροφής. Αλλά ΕΚΡΥΨΕ την αλήθεια.
----------------------------------------------------------------------------------------------
Ακούστε αγαπητοί, υπάρχει μια NON FLY ZONE που εκτείνεται σε μια
ακτίνα περίπου 400 χιλιάδες χιλιόμετρα γύρω από την Γή, η σελήνη είναι
εντός αυτής της ιδεατής σφαίρας, αλλά μέχρις εκεί. Κανένας άνθρωπος δεν
επιτρέπεται να περάσει το όριό της. Μόνο μηχανές, μη επανδρωμένα σκάφη.
Για κάποιο ανεξήγητο λόγο μας ειναι απαγορευμένη η ελεύθερη ναυσιπλοΐα
στο διάστημα. Εχει κι' αυτό σχέση με τα "τελωνεία".
Εν κατακλείδι.
Πιστεύω οτι οι σύμμαχοι της ανθρωπότητας είμαι ψηλά και δεν ειναι κάν
άνθρωποι, γήινοι τουλάχιστον. Αυτοί που κυβερνούν τον πλανήτη, μια μικρή,
μοχθηρή και απάνθρωπη ελίτ, που συμμάχησε με τον προαιώνιο εφιάλτη της
ανθρωπότητας, αυτοί είναι οι αληθινοί μας εχθροί !
Η ΚΑΤΑΡΙΨΗ των δυο διαστημικών λεωφορείων όμως δείχνει οτι το οχυρό
Γή βρίσκεται υπό στενή πολιορκία. Οι υποχθόνιοι και τα τσιράκια τους βλέπουν
το τέλος να έρχεται. Οι καταστροφές που προκαλούν στην οικονομία, στο
περιβάλλον στις κοινωνίες, είναι πλέον ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΕΣ γιατί ξέρουν οτι έχουν
χαμένο το παιχνίδι. Αφήνουν λοιπόν στάχτες υποχωρώντας και κρυπτόμενοι στα
λαγούμια τους, για τα οποία έχουν ξοδέψει πολλά, αμύθητα ποσά. Νομίζουν
οτι εκεί θα σωθούν.
Ας ευχηθούμε μόνο να ξετρυπωθούν χωρίς να χρειαστεί, οπως παλιότερα να
συμβεί γι' αυτό μια καταστροφή

The Film “The Challenger Disaster” Another Cover-Up

The film “The Challenger Disaster” highlights Dr. Richard Feyman’s role in bringing to light the technical causes of the space shuttle Challenger tragedy after the crash of Challenger on January 28, 1986. Feynman, a professor at the California Institute of Technology and 1965 recipient of the Nobel Prize in Physics, was a member of the Presidential Commission on the Space Shuttle Challenger Accident, also known as the Rogers Commission. He was appointed a member of the commission by a former student, NASA’s acting administrator William Graham, though, as he recounted in his memoirs, when Graham called, “I didn’t know who he was.”

But the film, to be aired on the Discovery and Science channels on November 16, 2013, already to critical acclaim, fails by conveying the misleading impression that Feyman’s role tells the whole story of Challenger or even the most important parts of it.

First, Feynman’s is only one part of a much larger, more complex,  and more interesting saga of how multiple individuals with conscience spoke truth to power to disrupt NASA’s planned cover-up of this epochal event. While the film pays lip service to some of these other individuals–i.e., the engineers at Morton Thiokol who argued against the launch the night before the disaster–the story remains incomplete.

Second, Feynman did a remarkable job of bringing clarity in explaining the technical aspects of the O-ring failure scenario, but only by utilizing and dramatizing data already present within the NASA system, some of which had been leaked publicly by the time Feynman became involved.

Third, the Presidential Commission of which Feynman was a part was itself formed to perpetrate a cover-up by shielding President Ronald Reagan and the White House from being implicated when a prime cause of the disaster was the need to have Challenger airborne in time for Reagan’s state-of-the-union address that night. Feynman suspected as much and had begun to uncover evidence for it. Also, Reagan urged the launch to go forward because he was receiving calls from the television networks that were losing money by parking crews in Florida during NASA’s multiple launch delays. But Feynman did nothing to blow the whistle when Chairman William Rogers diverted attention by focusing the commission’s report solely on the technical problems and scapegoating mid-level managers at the Marshall Space Flight Center.

Fourth, the underlying cause of NASA’s decision to “fly-as-is” (using NASA’s own phrase for launching with known defects) with the flawed solid booster rocket joints was to avoid interfering with planned military flights for launch of reconnaissance satellites and in connection with Reagan’s Strategic Defense Initiative (SDI), popularly called “Star Wars.” Feyman did nothing to urge that the militarization of space also be a focal point of the investigation as it surely should have been, though the matter came up in subsequent Senate hearings. In fact, the shuttle program was being taken over to serve as a testing platform for weapons in space to lead ultimately to nuclear space-based battle platforms. The Challenger disaster was, in effect, the end of SDI, making the Challenger astronauts martyrs to that ill-conceived venture. Feynman himself was one of the original developers of the atom bomb and a consultant for NASA’s Jet Propulsion Laboratory. He had to have known of the shift at NASA to military priorities.

These omissions have gone largely uncorrected in an overall public impression that the Presidential Commission did a complete examination of the circumstances of the tragedy and delivered to the public a comprehensive explanation. In fact it did not, and the film “The Challenger Disaster” fails to correct that false impression, as did mainstream media coverage following the tragedy. The media itself thereby became party to the unwillingness to confront the whole truth, and now the film “The Challenger Disaster” may be added to that dubious failure.

The complete story is contained in my own book Challenger Revealed, published in 2007 but now being released by Audible, Inc., as a talking book with myself as the narrator.

Challenger Revealed explains how the public hearing where Feyman conducted his famous ice-water O-ring experiment took place only after I released an explosive batch of O-ring documents to the New York Times that was reported as the lead article on Sunday, February 9, 1986, less than two weeks after the explosion. As a NASA analyst with insider access, I had been documenting engineers’ fears that the flawed O-ring joint in the solid rocket boosters could destroy the shuttle on any given launch. One of the documents reported by the Times was my own warning memo of July 23, 1985. The Times story won reporter Phillip Boffey a share of the Pulitzer Prize.

As documented in Challenger Revealed, the February 11, 1986, hearing where Feynman took action had been convened by the chairman of the commission, William Rogers, a former attorney-general and secretary of state, in order to destroy my reputation before a worldwide television audience. I stood my ground under Rogers’ grilling while Feynman was preparing his demonstration that involved dipping a piece of O-ring in a glass of ice water to show how it stiffened. This showed that the booster rocket seals containing the O-rings were bound to fail in the unusually cold weather at the Kennedy Space Center during the hours before the Challenger launch attempt.

Two weeks after this hearing, the engineers at Morton Thiokol, led by Roger Boisjoly and Al McDonald, told the press and the Commission that they had tried desperately the night before the launch to get NASA to stand down. But, they said, they were overruled by pressures from the space agency and from their own contractor management. Later in the Commission’s hearings, NASA astronaut John Young put his own career on the line by arguing that schedule pressure had caused NASA to compromise safety.

Feynman died in 1988 so is not around to debate the issue. But while he may have acted heroically, he was not the only one to do so and failed in key respects, along with other commission members who could not conceive of swimming against the political tide. For my own testimony I received the Cavallo Foundation Award for Moral Courage in Business and Government in 1991.

Also bear in mind that in 1986, when the disaster took place, whistleblowers were a rarity. Today we have many more cases involving people like Sibel Edmonds, Bradley Manning, Karen Hudes, and Edward Snowden. The Challenger disaster, where everything  the public came to learn about what really happened originated with individuals who were bucking the system from within, was a forerunner for their heroism. Back then I was told by a news reporter, “They’ve killed people for less than what you did.” But I believe that what I did paved the way for others.

The most important value for civilized living is honesty. That value is compromised by the film “The Challenger Disaster” by being careful not to rock any political boats. Let’s be clear: high-level commissions, also including the Warren Commission and the 9/11 Commission, are usually created to conceal truth, not expose it. So did the Presidential Commission on the Space Shuttle Accident. The film “The Challenger Disaster” walks in the commission’s footsteps.

Beneath the surface of all this is a very dark understory: if the government kills you, it’s up to them to decide how to pitch it to the public and history. I guess I just never bought into that.

Richard C. Cook is a former federal analyst who now teaches meditation at the Lifestream Center in Roanoke, VA, USA. His latest book is “Return of the Aeons: The Planetary Spiritual Ascension.” His websites are www.richardccook.com and www.meditatehealascend.org. κλίμακας, οπως ένας κατακλυσμός.