Ευρώπη δολοφόνος και ελληνική τραγωδία

Γράφει ο Δεινοκράτης ο Χίος / Οι πολιτικοί ηγέτες των ευρωπαϊκών λαών,
οι οποίοι αναδύθηκαν από τις φλόγες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου,
όπως ο Ντε Γκώλ, ο Τσώρτσιλ κά., είχαν ένα όραμα για την Ευρώπη και για
την ευρωπαϊκή ενοποίηση.

Κρίνοντας εκ των υστέρων, αποδεικνύεται ότι είναι ουτοπικό το να στοχεύει
κάποιος να ενώσει λαούς με διαφορετική γλώσσα και κουλτούρα, αλλά κυρίως
με χαρακτήρα και νοοτροπία χωρίς κοινά στοιχεία, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει
σε έναν λαό. Αυτό ήταν το λάθος αυτών των πολιτικών ανδρών.

Όμως, άλλο πράγμα να αποτυγχάνει κάποιος σε μια προσπάθεια χωρίς ιστορικό
προηγούμενο και άλλο να διαχειρίζεται μια δεδομένη κατάσταση ακυρώνοντας
και τα θετικά στοιχεία που υπάρχουν. Αυτό έπραξαν οι διάδοχοι των μεγάλων
ηγετών των πλείστων ευρωπαϊκών χωρών, τουλάχιστον και περισσότερο,
εκείνων των κατά συνθήκη ‘’ισχυρών’’ οικονομικά. Ενήργησαν ως μύωπες
λογιστές όταν έφθασε η στιγμή να αναμετρηθούν με την ΙΣΤΟΡΙΑ.

Αυτή η στιγμή ήταν η πτώση της Ελλάδας. Μιας χώρας που, όπως και οι λοιπές
‘’νότιες΄΄ χώρες, δεν έπρεπε κατά την ομολογία των ίδιων να συμετάσχει στο
πείραμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Μιας χώρας λοιπόν που με άλλοθι την αλόγιστη οικονομική πολιτική των επίσης
ανεπαρκών πολιτικών της ηγετών, ωθήθηκε, από αυτούς τους ηγετίσκους της
Ευρώπης και με την σύμπραξη εγχώριων πολιτικών αχυρανθρώπων, στην
κατάρευση της διεθνούς της αξιοπιστίας και βέβαια απεπέμφθη από τις ‘’αγορές’’,
φαινομενικά για να αναδιαρθρώσει τις διεφθαρμένες δομές της, αλλά στην
πραγματικότητα για να δώσει πολύτιμο χρόνο στις μεγάλες οικονομικές δυνάμεις,
τους ΑΠΟΛΥΤΟΥΣ ΔΙΑΦΘΟΡΕΙΣ, όπως η Γερμανία και η Γαλλία να διασώσουν
το ΕΥΡΩ κατ΄ αρχήν και ακολούθως να θωρακίσουν το τραπεζικό τους σύστημα
και τις οικονομίες τους από το έρεβος της ύφεσης και όσα αυτό συνεπάγεται.

Η Ελλάδα υπήρξε η ‘’Ιφιγένεια΄΄ και η ασπίδα τους. Αυτή και τα χιλιάδες θύματα
ελλήνων πολιτών που θυσιάζονται στον ‘’μινώταυρο΄΄ της ανεργίας, στην οποία
υποχρεώθηκε η χώρα, χωρίς ημερομηνία λήξης.

Υπάρχει άραγε έξοδος από το τούνελ; Είναι από τα δυσκολότερα οικονομικά και
κοινωνικά προβλήματα που υπήρξαν ποτέ. Χειρότερα ακόμη και από το κράχ του
1929 στις ΗΠΑ.

Πάντως είναι μάλλον καλύτερα να βγεί η Ελλάδα από το ΕΥΡΩ με ταυτόχρονη
διαγραφή χρέους (το οποίο έτσι κι΄ αλλοιώς το έχει διπλοπληρώσει) και να εισάγει
την δραχμή ως το εθνικό της νόμισμα, διότι, οι θυσίες που θα κάνει θα βάλουν
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΗΣ στην ύφεση.