ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΚΑΙ...ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

"Εις την πολιτικήν υπάρχουν πράγματα που λέγονται, αλλά δεν γίνονται και πράγματα  που γίνονται, αλλά δεν λέγονται" Ο Αλέξης, κατά την ταπεινότητά μου, εκτός του ότι προς ώρας εκφράζει την τιτάνιαν οργήν  των πανελλήνων δι' όσα υποφέρουν εξ αιτίας αυτών που εμπιστεύθηκαν και τους επρόδωσαν, αποτελεί συν τοις άλλοις τον ένα εκ των δύο πολιτικών ανδρών, που εκφράζουν διαχρονικά τον απείθαρχον, τον χαοτικόν, τον διασπασμένον και πολυδιαιερεμένον, αλλά πάντοτε φιλάνθρωπον ΕΛΛΗΝΑ. Είναι ίσως ειρωνεία αλλά, η Ελλάς επέχει την θέσιν της πεταλούδας της θεωρίας του χάους (Πριγκοζίν) , η οποία ανίσχυρος μεν, εν τούτοις λόγω της θέσεως και της καταστάσεως εις ήν ευρίσκεται δύναται να προκαλέσει παγκόσμιον σεισμόν. Αυτό είναι το συν διά τον Αλέξη και το πλην άπειρον διά τους προσκυνήσαντας: κραδαίνει το όπλον φίλοι μου, υστάτην ελπίδαν του έθνους, πράγμα το οποίον οι άλλοι δεν έπραξαν, έπραξεν όμως ο προσφάτως επιτυχώς διαπραγματευθείς Ραχόϊ, δια να μην ωμιλήσωμεν διά τον άξιον πρόεδρον των Ισλανδών Ol.R. Grimsson, ο οποίος άνευ δευτέρας σκέψεως απέπεμψεν τους καραδοκούντας βρυκόλακας των διεθνών τοκογλύφων, από καιρόν ορεγομένους να πίωσιν το αίμα των αθώων Ισλανδών πολιτών, ουδεμίαν ευθύνην φερόντων δια τας αισχίστους συναλλαγάς τας οποίας ανεθρυριάστως διεξήγαγαν εις βάρος των καταθετών των οι μεγαλοτραπεζίται της χώρας, συνεπικουρούμενοι από άθλια σκύμβαλα της πολιτικής τάξεως αυτής, και οι οποίοι είχαν το θράσος να ζητήσουν να κατανεμηθεί το προκύψαν χρέος εξίσου εις όλους τους Ισλανδούς υπηκόους. Οποία διαφορά με τα ενταύθα διαδραματιζόμενα, οποία διαφορά με τα εδώ πολιτικά ανθρωπάρια από τα οποία ο δύστυχος αυτός τόπος είχε την ατυχίαν (;) να διοικείται. Εν τέλει, η ύπαρξις ατελειών, παραφωνιών, κενών του πολιτικού προγράμματος του νυν ανδρωθέντος κόμματος, λόγω των ιδιαζουσών συνθηκών, αίτινες επικρατούν, δεν δύνανται να ανακόψουν την πορείαν του προς την εξουσίαν, δια τούτο, εκτός της  διαμετρικώς αντιθέτου πολιτικής κοσμοθεωρίας,  δεν έχει αληθώς την ανάγκην ουδενός Σόρου, διά να ευημερήσει! Αυτό το οποίον ευχόμεθα είναι, εν αντιθέσει με τον Ανδρέα του 1981, να επιτύχει! Η ελπίς πεθαίνει τελευταία! Όμως αξίζει να προσπαθήσωμεν, δεν δικαιούμεθα να εγκαταλείψωμεν τον αγώνα δια μίαν πατρίδαν καλυτέραν, ανταξίαν του ενδόξου και ηρωϊκού λαού των ΕΛΛΗΝΩΝ!!! Απάντησις εις έναν φίλον!